آنچه مسلم است این است که برده داری در زمان پادشان منسوب به دین زرتشتی وجود داشته است چنانچه نقل می کنند خسرو پرويز در حرمسراي خود كنيزان فراواني داشت و والي آذربايجان در زمان انوشيروان يكهزار و هفتصد نفربرده رومي ,حبشي و ترك داشت و چهار صد كنيز داشت .(بردگي در ايران باستان ,ص73(
در دوره ساسانيان نيز برده داري شايع بوده است و هر يك از بزرگان برده هاي فراواني داشتند.(بردگي در ايران باستان ,ص 73(

در ایران باستان و آئین زرتشت نیز بردگی به صورت های گوناگون رواج داشت.آرتورکریستن سن مستشرق دانمارکی در کتاب ایران در زمان ساسانیان می نویسد: ایرانیان اکثراً دست اسیران جنگی را بر پشت بسته و آنها را به عنوان غلامی می فروختند… خریداران خود را مالک جان بردگان می دانستند)ایران در زمان ساسانیان، آرتور کریستن سن، ترجمه رشید یاسمی، ص۲۴۰ و۳۴۴ (

بسیاری از بردگانی که برای نجبای هخامنشی و پارسی کار خانگی می کردند (مانند نانوایان ، آشپزها، ساقیان ، و خواجه سرایان )، نیز از میان نمایندگان ملتهای شکست خورده گرفته می شدند. پارسیها تعداد معینی از این بردگان را از بازار برده فروشان می خریدند (هرودوت ، 8.105).
باید به این نکته توجه داشت که دانسته های ما دربارة برده های تحت تملیک خصوصی در ایران نادر و اتفاقی است .

بر روی ادامه ی مطلب کلیک کنید